...
Dalgalı,çalkantılı ve bulanık bir suda, dibe inerken bir kayadan diklemesine , bazen böyle şeyler görüyor gibi oluyorum.Fakat ; Zaman ve nefes kısıtlı olduğu için görmezden gelip aşağıya devam ediyorum...
Çoğu zaman bir yosundur sallanan, ya da ona benzeyen bir canlı, belki bir Ahtapot beni izleyen ... Ama durmuyor, iniş yolumdan gidiyorum dikkatimi dağıtmamaya çalışarak ...
Çıkışta baktığımda da o görüntüyü hiç bir zaman orada görememişimdir!
O zaman düşünüyorum, acaba beynim yine beni kandırıyormu diye?!
Üstümde biraz tedirginlik olduğu zamanlarda daha sık yaşadığımdan olsa
gerek, bu duyguyu..
Çünkü ''Beyin'' her zaman vücudu korkutarak, kendince tehlikeli gördüğü o yerlerden uzaklaştırmak ister, bazen halüsinasyon gösterir, bazen garip sesler işittirir , bazen birden üşütür , oradan çıkmanı uzaklaşmanı ister! ... Ona da hak veriyorum , mekanizmayı hep canlı tutmaya çalışıyor nihayetinde, onun görevi bu ...
Ama o gördüğüm-gördüğümü sandığım şeyleri de unutmuyor, atıyor bi köşeye, yeri geldiğinde bana karşı belki tekrar kullanmak için!
:)
Bir tanesini yakalayıp oturup çizdik beraber ...
Bunun gibi şekiller işte ...
Zihnim ''tam benzemedi'' dese de , ben böyle hatırlıyorum.
K.Z.
Çünkü ''Beyin'' her zaman vücudu korkutarak, kendince tehlikeli gördüğü o yerlerden uzaklaştırmak ister, bazen halüsinasyon gösterir, bazen garip sesler işittirir , bazen birden üşütür , oradan çıkmanı uzaklaşmanı ister! ... Ona da hak veriyorum , mekanizmayı hep canlı tutmaya çalışıyor nihayetinde, onun görevi bu ...
Ama o gördüğüm-gördüğümü sandığım şeyleri de unutmuyor, atıyor bi köşeye, yeri geldiğinde bana karşı belki tekrar kullanmak için!
:) Bir tanesini yakalayıp oturup çizdik beraber ...
Bunun gibi şekiller işte ...
Zihnim ''tam benzemedi'' dese de , ben böyle hatırlıyorum.
K.Z.
Elif hanım , Bu resme dair yazdığınız öyküyü çok beğendim elinize sağlık.
YanıtlaSilBenim bakış açıma tezat bir şekilde huzurlu,barışçıl ve oldukça yumuşak bir ortam havası yaratmış zihninizde ... Eşlik eden müzik de oldukça uyumluydu.
Kısa öykünüzün resmin altında olmaması eksiklik :)
Teşekkür ederim.
İşte sanatçı dediğin insan tiplemesi böyle oluyor demek ki, oysa bende böyle şeyler hiiç olmaz Kürşat Zaman :) Bu nedenle kendimi sele kapılmış kütük gibi hissediyorum çoğu zaman, gönlünüze ellerinize sağlık :) İstanbul'dan saygılar, selamlarımı sunuyorum.
YanıtlaSilEstağfurullah Bolat arkadaşım,hiç öyle şey olurmu! Bir sanat eseri izleyicisi olmadan bir hiçtir.Sizler değer vermeseniz,izlemeseniz,sevmeseniz,yorumlamasanız,sergileri gezmeseniz , biz kimin için yazacağız çizeceğiz? Bir süre sonra sıkılır bırakırdık belki de ... Teşekkür ederim güzel sözlerine... Selamlar İstanbul'a ...
SilAlttaki hikaye ise , aynı resmin bir yazar bakışı ile yeniden yorumlanmış halidir.
YanıtlaSilAynı zamanda ''Kayıp Düşler Kitabı''nın da yazarı olan Elif Kaymazlı hanımefendi'ye teşekkür ederim.
Elif Kaymazlı kaleminden ...
YanıtlaSilSanki bir rüyada gibiyim.Nedense gözlerimi kapatmaya korkuyorum. Gözlerimi kapatınca zaman donmaya başlıyor. Ben de donmasını önlemek için gözlerimle bir balığı kovalıyorum. Kaç zamandır böyleyim, hiç hatırlamıyorum. Herhâlde gece uyuyamadığım için gündüz rüya görüyorum.
İki gün önce, kendimi bulmak için,denizin en derinlerine kadar inmiştim.Gözlerimin gördü ama aklımın algılayamadığı bir resim karesinin yırtılan sayfası gibi hissetmiştim.Derinlerde herşey gerçek olmayacak kadar güzeldi.Orada kalmak istemiştim.Birden zihnim bulanıklaşmaya,aklım oyun oynamaya başlamıştı.Gözlerimin aynasına yansıyan resmî hafızama kazımak için,diğer bütün görselleri silmek istemiştim.Çünkü benden başka kimseler göremişti.Bulanık zihnimle gördüğüm güzellikler adeta bu evrene ait değilmiş gibiydi.Belki de ben, denizin diplerinde dolaşırken başka bir boyuta geçmiştim.Savaşların olmadığı,kimsenin canının acımadığı,herkesin hep candan ve dostça olduğu bir yerdi.Adını bile bilmediğim yaratıklar etrafımda dolaşıyor,beni sevgileriyle sarıyorlardı.Aslında bende yeryüzü yaratığından başka bir şey değildim.Yeryüzünün çok acımasız olduğunu biliyorlardı.Belkide bu yüzden beni anlamaya çalışıyorlarmış gibi geliyordu.
Nefesimin tükendiğini hissedebiliyordum ama bu güzellikleri geride bırakıp yeryüzüne çıkmak istememiştim.
Birden bir müzik sesi duymaya başlamıştım.Aselin Debison'un o duru sesinden "Somewhere Over The Rainbow" şarkısıydı.
Zamanın donması için gözlerimi kapatmış,kollarımı sonsuzluk gibi açmış,müziğin notalarında kaybolmaya başlamıştım.
Bu resme her baktığımda olduğu gibi....
Sevgiyle
Elif Kaymazlı
Ben Tşk ederim sevgili Kürşat...
YanıtlaSilSen yeterki hep çiz! Altına bir şeyler yazan birileri hep çıkar.
Sevgiyle