Pemburu

Hava kararmaya başladığında bir denizde ;

Gün ışığında oynaşan neşeli kefallerin sahnesini,

Derin bir karanlık kuşatır aniden!

Soğuk , bulanık ve de Sessiz!

Horozbinalar telaşla kovuklarına çekilip,

Girişi kapatır bakışlarıyla sıkı sıkıya ..

Dil balıkları kumu yorgan yapar kendine.

Donakalır Sargoz kuytu bir yarıkta,

Nefes dahi almaz,taş olup yosun tutar!

...

Uyuyup gafil kalmamaktan sebep,

Göz kapakları yoktur balıkların!

Gece olunca ;

Yumuşak mizaçlılara yer kalmaz orada!

Bilirler,ot yemez karanlıkta gezenler,

Et severler!

Motorlarını kapatmış bir denizaltı gibi geçer Baraküda,

Kaya zannettiği İskorpit'in yanından!

Müren bir av köpeğidir adeta,

Kanayan yarasından izini sürüp bulur ,

Bir batıkta saklanan Gün balığını!

Ahtapotlar, tenine tezat bir sertliktedir zifiride,

Bir kıskaç silüeti arar av boyunca.

Sekiz kolu, sekiz kovuğu tarar!

..

Talihsiz komşusunun acı çığlığını duysa da,

Yengeç kımıldamaz yerinden!

Çatırdamalarını duyar karanlıkta kırılan kabukların!

Kan kokusu sarar akıntılı dibi ...

Ama, yengeç,kımıldamaz yerinden ..

Kalamar rutin devriyesini atar.

Vatoz hemen altında bir karartıdır gölge gibi..

Edrekene hayatında ışık görmemiştir,

Gözünü kamaştıran Ay'ı güneş zanneder ezelden beri..

...

Geceler korkuludur denizde!

Birçoğu uyandığında komşusunu göremez bir daha..

...

...

Nihayet,

Sabahın ilk ışıkları vurmaya başladığında bulutlara,

Uyanır cümle alem yeniden,

Ve

Usulca çekilirler gecenin hayaletleri derine ..

Gün geceye mağlup olana kadar ..

...

...

Kürşat Zaman