Karakalem Kertenkele...

İstanbul'da çalıştığım, arada bir Antalya'ya gelip döndüğüm zamanlarda yanımda götürüp beslediğim sayısız hemşehrilerimden bir tanesi de bu Kertenkele oldu.
Bu kerata bana evde yanlız kaldığım dönemlerde epey bir arkadaşlık etmiştir.

Hindistan cevizinden yaptığım bir villası, elimle kesip diktiğim siyah bir deri montu bile vardı(resimde üstünde olan):) Kimin evine gitsem camındaki bütün sinekleri yakalar,cebimde her daim bulunan kapaklı küçük kutuya atar götürüdüm.Sonra da hemşerim hepsini yerdi.Kurutulmuş balık yemini de zorla yedirip tekrar Antalya'ya dönene kadar kilo kaybetmesini engellerdim.

Normalde çok hızlıdır,yakalanıp kendini sevdirmesi mümkün değil.O yüzden akşam işten gelince onu hep hindistan cevizi içerisinde yakalardım,orayı severdi.
Sonra önüme bir gazete serer, onu üstüne koyar izler,parmağımla okşardım.
gazetede kaçamıyor,kaçmaya çalışınca aşırı hızdan dolayı patinaj yapıp yerinde sayıyor :)

İşyerine de götürdüm defalarca,orada kahramandı ama kimse ellemiyordu,birisi elini uzatınca ağzını açıyor,milleti tırstırıyordu(halbuki hepsi blöf,ısırmazdı,kuru tıslamadan başka hiç bir numarası yoktu)

Bir gün Antalya'ya dönüşümde, götürüp onu altında yakaladığım kayanın üstüne bıraktım,hemen eski yerine daldı bir hamlede!
Sanki bütün yaşananlar hiç yaşanmamış gibi...
Kertenkele bu ; Soğukkanlıdır, fazla insanlık beklememek lazım :)

Neyse böyle işte,epey de yazmışım,anlatsam maceralarını sayfalar alır,öyle güzel bir hayvandır.(Bizim burada adı ''Keler''dir.)

(Büyük hali için üzerine tıklayın)